مصرف فلوکستین برای درمان نوروبلاستوما
دانشمندان دانشگاه برونل لندن پیشنهاد کرده اند که فلوکستین (داروی ضد افسردگی رایج) می تواند برای درمان بیماری نوروبلاسما نیز بکار گرفته شود.
محققان این دانشگاه پیشنهاد کرده اند که این دارو می تواند برای مقابله با این تومور مرگبار که در سنین کودکی منجر به مرگ و میر مبتلایان می شود، استفاده گردد و البته بر اساس بررسی های آنها احتمالا بر روی انواع دیگری از تومورها نیز موثر است. آنها اعلام کردند که این تاثیر به شکل بالقوه ای بر روی بیماران با سنین پایین که برای درمان تومور سرطانی ناچار به مصرف داروهای قوی شیمی درمانی بوده و تحت رادیوتراپی هستند، بیشتر است .
پروفسور آرتورو سالا با تایید این ادعا گفت: "فلوکستین می تواند به عنوان یک داروی ضد سرطان استفاده شود. نکته ی قابل توجه این است که فلوکستین اثرات سمی کمتری نسبت به سایر داروهای ضد سرطان برای بیماران مبتلا به نوروبلاسما خواهد داشت."
او ادامه داد : "از آنجا که فلوکستین سلول های سرطانی MYC را مورد هدف قرار می دهد، احتمالا می تواند برای درمان یک دامنه ی وسیع از سرطان ها که مربوط به این سلولهای سرطانی می شوند، مورد استفاده قرار گیرد. همانند سرطان های بدخیم و کشنده ای چون سرطان سینه و سرطان پروستات. "
نتایج این تحقیق که در ژورنال Oncogenesis منتشر شده نشان می دهد که این دارو می تواند پروتئین رمزگذاری شده توسط ژن CDKN1B که سلول های نوروبلاسما را کشته و رشد آنها را کند می کند، تثبیت نماید. نکته مهمتر این است که دوز مورد نیاز از فلوکستین برای مقابله با نوروبلاسما برای کودکان مناسب و ایمن است. در صورت اثبات و تایید نهایی توسط نهاد های ذی ربط، این یافته یک پیشرفت بالینی بسیار مهم به شمار خواهد رفت.
ایده ی استفاده از فلوکستین برای درمان سرطان از آنجا آغاز شد که در مطالعات پیشین، دانشمندان متوجه شده بودند که بیمارانی که به شکل بلندمدت در حال مصرف داروهای مربوط به بیماری های اعصاب و روان هستند، کمترین نرخ احتمال مبتلا به سرطان را داشته اند.
نوروبلاسما یک سرطان نادر مربوط به سیستم اعصاب سمپاتیک است که در دوران شیرخوارگی و کودکی رخ می دهد. این بیماری اگر چه تنها 7 درصد از سرطان های تشخیص داده شده در سنین زیر 15 سال را شامل می شود، با این حال، عامل بیشترین مرگ و میر به دلیل وجود تومور بدخیم و البته شایع ترین سرطان تشخیص داده شده، در سال اول زندگی است.
حتی با جراحی، رادیوتراپی و شیمی درمانی، مبتلایان به این سرطان با ریسک بالا، به شکل متوسط کمتر از سه سال زنده می مانند. برگشتن علائم بیماری پس از درمان های رایج متداول است. بنابراین استفاده از دارویی که میزان سمیت کمتری داشته باشد می تواند منجر به طولانی تر شدن زمان درمان شده و امید به تغییر شرایط را در این بیماران زنده نماید.
منبع : www.pharmatimes.com
ترجمه: سلمان ستوده